a new language is a new life
آ
ب ِ
ثِ
دِ
اِ
اف
ژ ِ
اش
ای
ژی
ک ِ
ال
ام
ان
او
پی
کوو
اکخغ
اس
تی
اوو
و ِ
دوبل و ِ
ایکس
ایخگغگ
زد
------------------- هال کردین نه؟؟؟؟......... خداوکلیلی حال نکردین...؟؟؟؟
آیت الله خلخالی؛ از انقلابی گری تا انزوا
|
ای ول خودم....
آقا بعضی وقتا.. یه چیزایی.. یه حال به آدم میده که نگو.....
من دوشنبه ... تا حدود ۲ صبح کار داشتم و دیر خوابیدم..... صبح سه شنبه... واسه سحری که صدام کردم.. شاکی شدم.. گفتم.. این وضعشه.... این چه مملکتیه...
خلاصه گفتم.. یعنی چه امروز رو تعطیل نکردن.. اصلا امروز عیده... منم نه روزه میگیرم... نه میرم دانشگاه... و نه میرم شرکت... بعدشم خوابیدم تا ۹ صبح و به کلی کارای عقب افتاده ام هم رسیدم.... حلا ببینین در پشت پرده چه اتفاقاتی افتاده..... :
دانشگاه که کلاس صبح ۸ تا ۱۲ کلاس یه جورایی ۲ دره بوده.. یعنی درس جدید که نداده و فقط تمرین حل کرده.. اونم که هیچ کی تمریناشو حل نکرده بوده...
کارگاه هم که به گفته مسعود تشکیل نشده......
شرکت یه جورایی خبری نبوده اون جا رو هم به این بهونه که کلاس داشتم خوب پیچوندم....
تلوزیون هم اعلام کرده که اونایی که روزه شون رو خوردن... اشکلالی نداشته.. (
) خلاصه...... بعدشم این امین چی میگه.. بینیم بابا... اگه کسی در این کشور پهناور ترپش فرهنگی باشه.. منم... نه تو... حالا یه چند وقتی.. زدی تو تریپ های لاو.... دیگه... ما هیچی بهت نمیگیم... دلت نشکنه.... ........ ....... ........ به هر حال تو هنوز یه چیزایی دست من داری... .... دیگه خودت میدونی....
سلام.
امشب رفته بودم...فیلم دختر ایرونی... اولا که خیلی عالی بود... حتما برین... بعدم اینکه وقتی اومدیم بیرون از سینما... کلی مطلب توی ذهنم بود که دوست داشتم اینجا بنویسم.. شاید بیشتر از ده تا عبارت که هر کدومش با اون بقیه در تناقض بودن.. ( خیلی چیزا توی ذهنم بود که با دیدن این فیلم اکتیو شدن...) ولی آخرش تنها مطلبی که میتونم بنویسم اینه که .. هنوز خیلی خامم.... و باید تجربه کنم.... خیلی چیزا رو...
یه چیز باحال دیگه هم در مورد یه گداهه هست سر کوچمون... که یادم باشه بعدا بنویسم...
یه قصه تکراری....
در بیمارستانی ، دو مرد بیمار در یک اتاق بستری بودند. یکی از بیماران اجازه داشت که هر روز بعد از ظهر یک ساعت روی تختش بنشیند . اما بیمار دیگر مجبور بود هیچ تکانی نخورد و همیشه پشت به هم‌اتاقیش روی تخت بخوابد.آنها ساعت‌ها با یکدیگر صحبت می‌کردند، از همسر، خانواده، خانه، سربازی یا تعطیلاتشان با هم حرف می‌زدند.
هر روز بعد از ظهر ، بیماری که تختش کنار پنجره بود ، می‌نشست و تمام چیزهایی که بیرون از پنجره می‌دید برای هم‌اتاقیش توصیف می‌کرد. بیمار دیگر در مدت این یک ساعت ، با شنیدن حال و هوای دنیای بیرون ، روحی تازه می‌گرفت.
این پنجره ، رو به یک پارک بود که دریاچه زیبایی داشت مرغابی‌ها و قوها در دریاچه شنا می‌کردند و کودکان با قایقهای تفریحی‌شان در آب سر گرم بودند. درختان کهن ، به منظره بیرون ، زیبایی خاصی بخشیده بود و تصویری زیبا از شهر در افق دوردست دیده می‌شد. همان طور که مرد کنار پنجره این جزئیات را توصیف می‌کرد ، هم‌اتاقیش چشمانش را می‌بست و این مناظر را در ذهن خود مجسم می‌کرد.
روزها و هفته‌ها سپری شد.
یک روز صبح ، پرستاری که برای حمام کردن آنها آب آورده بود ، جسم بی‌جان مرد کنار پنجره را دید که با آرامش از دنیا رفته بود . پرستار بسیار ناراحت شد و از مستخدمان بیمارستان خواست که مرد را از اتاق خارج کنند.
مرد دیگر تقاضا کرد که تختش را به کنار پنجره منتقل کنند . پرستار این کار را با رضایت انجام داد و پس از اطمینان از راحتی مرد، اتاق را ترک کرد.آن مرد به آرامی و با درد بسیار ، خود را به سمت پنجره کشاند تا اولین نگاهش را به دنیای بیرون از پنجره بیندازد . بالاخره او می‌توانست این دنیا را با چشمان خودش ببیند.
در کمال تعجت ، او با یک دیوار مواجه شد.
مرد ، پرستار را صدا زد و پرسید که چه چیزی هم‌اتاقیش را وادار می‌کرده چنین مناظر دل‌انگیزی را برای او توصیف کند !
پرستار پاسخ داد: شاید او می‌خواسته به تو قوت قلب بدهد. چون آن مرد اصلا نابینا بود و حتی نمی‌توانست دیوار را ببیند