چشمامو رو هم میزارمو ... تو رو به یادم میارمو....

الان یکهفته است که من بصورت شبانه روزی یک کامپولوتر رو اینجوری کردم ......

نه ...... خداییش این چه زندگیه ؟...

با

بالاخره منم خوب میشم... نگران نباشید....

فقط باید یکم قرص زردامو بیشتر بخورم... شایدم قرمزارو.....

دلم برای مسافرت تنگ شده...

شش ماه اول امسال دوران خوبی بود...

 

 

اما تو شش ماهه دوم چه چیزا که آدم نمیبینه.....

توی این تهران خراب شده باید ماکسیما سوارای اینجوری را آدم تحمل کنه ...

یکی نیست بگه آخه تو که .....

حیف نیسان...

مگذار که یاد مارا طعم تلخ این حقیقت ببرد....... این حقیقت است که از دل برود، هر آنکه از دیده رود.