عهد نانوشته

یه عهد نانوشته به ارزش یه دنیا.
کلی حرف برای نوشتن دارم ... کلی
از عهدی که بین انسانهاست.... چیزی که دیده نمیشه ولی از هزار تا سند و قباله معتبر تره...
و از آدمهایی که دلشون به یه تیکه کاغذ خوشه ... به مال دنیا و از ترسی که در رویارویی با این ارزشگذاری ها دارم.
ای کاش میشنیدین صدای پر از لذت کودکانه ای رو که از کیلومترها اونورتر بهت زنگ میزنه تا فریاد بزنه همش یه بازیه.... و من دارم از بازی کردنم لذت میبرم...

-------------------------------

یادمه وقتی کوچیک بودم مثل همه بچه ها برنامه کودک خیلی دوست داشتم... هنوزم خیلی دوست دارم....
از یه سنی توی مدرسه پدرم همیشه بهم نصیحت میکرد که اخبار تلوزیون رو نگاه کن نه برنامه کودک و من میگفتم که نمیخوام .... من اینو دوست دارم.. و ....

یادمه پدرم میگفت که خودت چند سال دیگه که یکم بزرگتر بشی موقع دانشگاه رفتن... سربازی رفتن.... اونوقت خودت همش میخوای بزنی کانالی که اخبار نشون میده....

خوب من الان مدتهاست اونقدری که گفته بود بزرگ شدم.... اما هنوزم دیدن اخبار رو دوست ندارم....... هنوزم اگه جایی که تلوزیون هست فیلم یا برنامه کودک رو مبیبینم و اگه اخبار باشه پامیشم میرم....

برام مهم نیست که چه چیزیو با گوش نکردن به اخبار از دست میدم.
چیزی که برام مهمه اینه که همه این سالها به خودم گفتم..

مهرانی یادت باشه اگه بزرگ شدی اخبار گوش نکنی....

 چون آدم بزرگایی که اخبار نگاه میکنن یادشون میره که بچه ها یی هستن که دوست دارن برنامه کودک نگاه کنن.