تعلیق

اواسط پاییز بود.  همه چیز در دل من، یک نقطه آخر جمله شده بود. نقطه پایان خط احساس خاصی را به آدم القاء می کند. این که باید خط یا جمله ی بعدی را شروع کنید و خط یا جمله ی قبل تمام شده است، آن قدر که تمام شدن خط یا جمله ی قبل پر رنگ و واضح تر است، شروع شدن خط یا جمله ی قبل تاثیر گذار نیست... ممکن است بعد از این نقطه جمله ای وجود نداشته باشد. در عین حال مثل ادامه ی یک پل، که پله پله جلوی پای شما دائم ساخته می شود... . این ترس وجود دارد که هر لجظه برای قدم بعدی پله ای گراشته نشود. شاید بتوان به این گفت "تعلیق ... " .
 نقطه های پایان جمله این گونه اند.  

از کتاب سوال تالیف ماکان مهدیقلی